“”Dayılarımın İstanbul Ziyareti”” !!!!!!!!!!!!
1958 senesinin kışında Ereğli’den Hacı Kerim ve Hacı Mustafa dayılarım(5) beraber SÜLEYMAN HİLMİ TÜNAHAN efendi Hazretleri ni ziyarete gittiler. O seneler Hacı Kerim dayım çok rahatsızdı. Adeta yemeden içmeden kesilmişti. Rahatsızlığına rağmen yol meşakkatini de göze alarak yola çıktılar. Eskişehir’i geçince Hacı Kerim dayım Hacı Mustafa dayıma:
–“Kardeşim. Bende büyük bir değişiklik oldu. Hastalık falan kalmadı. Karnım da çok acıktı. Yanında hiç ekmek yok mu?” der.
Hacı Mustafa Dayım ihtiyaten yanına aldığı kızarmış tavuk ve ekmeğin tamamını uzatarak “buyur” der. Hacı Kerim Dayım da ekmeğin tamamını yer, bitirir.
Hz.Üstazımız’ın huzuruna vardıkları zaman Üstazımız tebessümle:
–“Evladım Kerim... Eskişehir’i geçince rahatladın, iştahın da açıldı. Hiçbir rahatsızlığın kalmadı. Üstelik tavukla ekmeği tamamen yedin, değil mi? Evladım...” buyurur.
Onlar da:
–“Evet Efendim. Buyurduğunuz gibi oldu” derler.
Bundan sonra Toros dağlarındaki kaldığı yaylalardan bahsederek,
–“Dudaklı Hacı Mehmet Ağanın benim üzerimde çok hakkı var. Döndüğünüz zaman selamımı söyleyin. Onun günlük vazifesi 1 Fatiha, 3 İhlas-ı Şerif okuyup, kalben de Allah Allah ... derse kafi. Dudaklı Hacı Mehmet Ağanın neslinden mutlaka birkaç çocuk getirip okutun” buyurur.
Bu arada Bor’un Çukurkuyu Kasabasından bahisle, “orada Evlâd-ı Rasulden benim emmetem Şeyh Hacı Emin Efendi (irtihalleri:1830) medfundur. Onu da ziyaret edersiniz” diyerek, “Çukurkuyu’dan da birkaç tane talebe temin edilerek, okutulmasını” emir buyurur.
Bu konuşma esnasında Ereğli’de akrabalarının olduğunu, bunların da Hacı Kamber ve Emin Soylu olduklarını bahsederek:
–“Ereğli’ye döndüğünüzde Emin Soylu’ya benim selamımı söyleyin, gelsin, görüşelim.” buyururlar. (O tarihlerde Hacı Kamber vefat ettiğinden Emin Soylu hayatta idi.)
(5) NOT: Anlatan Bilal Kılınç
1958 senesinin kışında Ereğli’den Hacı Kerim ve Hacı Mustafa dayılarım(5) beraber SÜLEYMAN HİLMİ TÜNAHAN efendi Hazretleri ni ziyarete gittiler. O seneler Hacı Kerim dayım çok rahatsızdı. Adeta yemeden içmeden kesilmişti. Rahatsızlığına rağmen yol meşakkatini de göze alarak yola çıktılar. Eskişehir’i geçince Hacı Kerim dayım Hacı Mustafa dayıma:
–“Kardeşim. Bende büyük bir değişiklik oldu. Hastalık falan kalmadı. Karnım da çok acıktı. Yanında hiç ekmek yok mu?” der.
Hacı Mustafa Dayım ihtiyaten yanına aldığı kızarmış tavuk ve ekmeğin tamamını uzatarak “buyur” der. Hacı Kerim Dayım da ekmeğin tamamını yer, bitirir.
Hz.Üstazımız’ın huzuruna vardıkları zaman Üstazımız tebessümle:
–“Evladım Kerim... Eskişehir’i geçince rahatladın, iştahın da açıldı. Hiçbir rahatsızlığın kalmadı. Üstelik tavukla ekmeği tamamen yedin, değil mi? Evladım...” buyurur.
Onlar da:
–“Evet Efendim. Buyurduğunuz gibi oldu” derler.
Bundan sonra Toros dağlarındaki kaldığı yaylalardan bahsederek,
–“Dudaklı Hacı Mehmet Ağanın benim üzerimde çok hakkı var. Döndüğünüz zaman selamımı söyleyin. Onun günlük vazifesi 1 Fatiha, 3 İhlas-ı Şerif okuyup, kalben de Allah Allah ... derse kafi. Dudaklı Hacı Mehmet Ağanın neslinden mutlaka birkaç çocuk getirip okutun” buyurur.
Bu arada Bor’un Çukurkuyu Kasabasından bahisle, “orada Evlâd-ı Rasulden benim emmetem Şeyh Hacı Emin Efendi (irtihalleri:1830) medfundur. Onu da ziyaret edersiniz” diyerek, “Çukurkuyu’dan da birkaç tane talebe temin edilerek, okutulmasını” emir buyurur.
Bu konuşma esnasında Ereğli’de akrabalarının olduğunu, bunların da Hacı Kamber ve Emin Soylu olduklarını bahsederek:
–“Ereğli’ye döndüğünüzde Emin Soylu’ya benim selamımı söyleyin, gelsin, görüşelim.” buyururlar. (O tarihlerde Hacı Kamber vefat ettiğinden Emin Soylu hayatta idi.)
(5) NOT: Anlatan Bilal Kılınç
