Hz. Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem ‘in torunu Hazret-i Hasan (ra)'ın neslinden gelen dört büyük kutuptan biri olan ve Rufâî Tarikatinin kurucusu Seyyid Ahmed Rufâî Hazretleri hacca gitmişti. Medine-i Münevvere'de Resul-ü Ekrem Efendimizin türbe-i saadetini ziyareti esnasında ona hitaben şu şiiri söyledi:
"Uzaktık, toprağını öpmek için efendim, kendim gelemez, vekil ruhumu gönderirdim.
Şimdi seni ziyaret nimeti oldu nasib, Ver mübarek elini, dudağım öpsün Habib!"
Şiir bitince, birden sevgili Peygamberimizin kabrinden, mübarek elleri göründü. Seyyid Ahmed Rufâî Hazretleri de son derece tazim ve hürmetle Peygamber efendimizin mübarek elini öptü. Orada bulunan herkes, hayretle hadiseyi gördü. Peygamber Efendimiz'in mübarek ellerini öptükten sonra, Kabr-i Şerif'in kapı eşiğine yattı. Ağlayarak, oradaki cemaate; "Üzerime basarak geçiniz!" diye yalvardı. Fakat insanlar o mübarek insana bu hareketi yapmaktan sakındılar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder