14 Ağustos 2020 Cuma
CENNETE GIDEN •Cehenneme, kalplerini günahlarla üşütenler girer – Abdulkadir Geylani •Cehennem dediğin dal odun yoktur, herkes ateşini kendi götürür – Pir Sultan Abdal •Cennet güçlük ve zorluklarla, Cehennem de şehvetlerle kuşatılmıştır – Hadis-i Şerif •Cennete giden yol dünyadaki vazifeleri başarmaktır – Pestalozzi •Cennetin de, cehennemin de anahtarı kılıçtır – Hadis-i Şerif •Cennet’in iyileştiremeyeceği hiçbir acı yoktur dünyada – Moore •Dünyayı kendime Cehennem yaparak, gökyüzündeki Cennet’i kazanmak istiyorum – Lord Byron •İçimizdeki cehennemin çektirdiği acıları ne kulak duyabilir, ne de dil söyleyebilir – Lord Byron •Ya Rabbi! Biz dünyada güneşin sıcağına dayanamazken cehennemin hararetine nasıl dayanalım? – Ömer B. Abdülaziz
HESAPSIZ CENNETE GİRENLER
HESAPSIZ CENNETE GİRENLER
Kıyâmet gününde bir nidâcı şöyle seslenir:
“Fazîlet sâhibi kimseler kalksınlar!” Birtakım insanlar kalkar.
Onlara “Haydi, cennete giriniz.” denilir.
Melekler onları karşılarlar ve
“Nereye gidiyorsunuz?” diye sorarlar. “Cennete” derler. “Hesap görülmeden önce mi?” derler. “Evet” derler.
“Sizler kimlersiniz?”
“Fazîlet sâhibi kimseleriz.”
“Sizin faziletiniz nedir?”
“Bize kaba davrananlara yumuşak huylu davranırdık, zulmedildiğimiz zaman sabrederdik, kötülük yaptıkları zaman bağışlardık.” derler.
“Peki, öyle ise girin cennete.
Sâlih ameller işleyenlere cennet ne güzel mükâfattır.” derler.
Sonra yine bir nidâcı seslenir:
“Sabredenler kalksın!”
Birtakım insanlar kalkar.
Onlara “Haydi cennete giriniz.” denilir. Melekler onları karşılarlar ve
“Nereye gidiyorsunuz” diye sorarlar. “Cennete” derler.
“Hesap görülmeden önce mi?” derler. “Evet” derler.
“Sizler kimlersiniz?”
“Biz sabredenleriz.”
“Neye sabrederdiniz?” derler.
“Allâhü Teâlâ’ya ibâdet etmek husûsunda nefsimize karşı sabrederiz, Allâhü Teâlâ’ya isyan etmemek ve günah işlememek husûsunda da nefsimize ve onun vesveselerine karşı sabrederiz.” derler.
“Peki, o hâlde girin cennete.
Sâlih ameller işleyenlere cennet ne güzel mükâfattır.” derler.
Sonra yine bir nidâcı seslenir:
“Dünyada iken Allâhü Teâlâ’ya komşu olanlar kalksınlar!”
Bir takım insanlar kalkarlar fakat bunların sayısı çok azdır.
Onlara “Haydi cennete giriniz.” denilir. Melekler onları karşılarlar, aynı konuşma bunlar arasında da geçer.
“Allâhü Teâlâ’ya dünyada nasıl komşu oldunuz?” derler.
“Biz Allah için birbirimizi ziyâret ederdik, Allah için birbirimizle sohbet eder, malımızdan Allah için cömertçe verirdik.” derler.
“Peki, girin o hâlde cennete.
Sâlih ameller işleyenlere cennet ne güzel mükâfattır.” derler.
(Ebû Nuaym, Hilyetü’l-Evliyâ)
Neden hala dilin söylemez Günde 100 defa sübhanallahi ve bihamdihi “Her şeyin bir cilası vardır. Kalplerin cilâsı da Allâh’ı zikretmektir.” (Feyzü’l-Kadîr)
Cennete En Son Giren
İbni Mes’ûd (r.a.) hazretlerinden rivayet olundu. Efendimiz (s.a.v.) hazretleri buyurdular:
-“Cennete en son girecek olan kişi, bir yürüyüp, bir düşen kişidir. Onu ateş yakalar. Ateşten kurtulunca ona dönüp şöyle der:
-“Beni senden kurtaran Allâhı teşbih ederim (O noksan sıfatlardan münezzehtir). Daha önce ve sonra gelenlerin hiçbirine vermediğini bana verdi.”
O kişi için gölgesi çok büyük olan bir ağaç yükselir. Onun gölgesine müştak olur ve der ki:
-“Ya Rabbi! Onu bana yaklaştır! Ondan başka bir şey istemem!” Onu ağaca yaklaştırır ve suyundan içirir. Sonra onun için önceki ağaçtan daha büyük bir ağaç yükseltilir. O yine der ki:
-“Rabbim! Beni o ağaca yaklaştır! Adam başka bir şey istemeyeceğine söz verir. Onu yaklaştırır. Önceki ağaçlardan daha büyük bir ağaç yükseltildi. Adam bu sefer yine dua eder:
-“Ya Rabbi! Beni ona yaklaştır!” der.
Adam o ağaca yaklaştırıldığı zaman cennet ehlinin seslerini duyar ve şöyle dua eder:
-“Ey Rabbim! Beni cennete yaklaştırırsan artık senden başka bir şey istemem!” Bunun üzerine Allâhü Teâlâ hazretleri:
-“Ey Âdem oğlu! Sen ne sözünde durmaz kimsesin! Kaç kere söz verdin, sözünde durmadın, hep caydın, hep yalan söyledin!” Sana dünya ve onun gibisini versem razı olur musun?”
Bunun üzerine adam:
-“Sen benimle istihza mı ediyorsun? Halbu ki sen âlemlerin Rabbisin!”
Sonra İbni Mes’ûd güldü (tebessüm etti).
(Yanında olanlar ona):
-“Neden tebessüm ettin?” diye sordular. O:
-“Efendimiz (s.a.v.) hazretleri de böyle tebessüm etmişler¬di!” dedi. O zaman, sahâbe-i kiram (r.a.) hazerâtı. Efendimiz (s.a.v.) hazretlerine:
-“Yâ Resûlallah! Neden tebessüm ediyorsun?” diye sorduklarında; Efendimiz (s.a.v.) hazretleri:
“Allâhü Teâlâ güldüğü için!” buyurdular. Allâhü Teâlâ:
-“Ben alay etmem! Fakat istediğimi yapabilirim. Her şeye kadirim!
371 Sahihi Müslim: 274, Müsned-i Ahmed: 3704,
