ahmaklığını ortaya çıkarır. Güzelliklerini örter, kötülüklerini ve ayıplarını ifşa eder ve neticede helâkine sebep olur.
Ali bin Ebî Tâlib (radıyallâhü anh) Hazretleri buyururlar ki. “Kendini beğenmek, sırf hatadır, akılların ve kalblerin âfetidir.”
İnsanın kendi nefsini beğenmesi, kendi aklına hased etmesidir. Yani nasıl ki hased eden, hased ettiği kişinin büyük bir düşmanı olup ikisi bir yerde bulunmazsa, kendini beğenmişlik de aklın büyük bir düşmanı olduğundan, akıl ile ucub ikisi bir yerde bulunmaz.
Kendini beğenmek, bir çeşit ahmaklık ve şaşkınlıktır ki, bu huy kibirden doğar. Akıllı olan kimsede ucub olmaz. Zira ucub, ileri derecede bir ahmaklıktır ki, sahibine nereye gideceğini unutturup şaşkınlık verdiğinden, kibir ve gurur uçurumuna düşürür.
Bilinmelidir ki, bir kimse, kendisini beğenmesine sebep olabilecek şeylerden uzak durmazsa, elbette ucub uçurumuna yuvarlanır. Bu sebeplerin en kuvvetlisi, yağcılığı kendine meslek edinerek büyük insanlara yaklaşan ve bunu maksatlarına kavuşma sebebi yapan yalancı medih (övgü)leridir.
Çünkü insanın nefsi dâima medih duymaya meyilli ve isteklidir. Ancak, medihde aşırılık olursa, bu yalan ve yağcılık olur.
Peygamber Efendimiz (sallallâhü aleyhi ve sellem), medih ve yağcılığı duymaktan nehyedip buyururlar ki.
“Siz çokça medih duymaktan kaçının! Zira çok övmek boğazlamaktır.” Yani bir hayvan kesildiği anda helak olduğu gibi, aşırı övgüye kulak tutup aldanan kimse de helâke düşer
Ali bin Ebî Tâlib (radıyallâhü anh) Hazretleri buyururlar ki. “Kendini beğenmek, sırf hatadır, akılların ve kalblerin âfetidir.”
İnsanın kendi nefsini beğenmesi, kendi aklına hased etmesidir. Yani nasıl ki hased eden, hased ettiği kişinin büyük bir düşmanı olup ikisi bir yerde bulunmazsa, kendini beğenmişlik de aklın büyük bir düşmanı olduğundan, akıl ile ucub ikisi bir yerde bulunmaz.
Kendini beğenmek, bir çeşit ahmaklık ve şaşkınlıktır ki, bu huy kibirden doğar. Akıllı olan kimsede ucub olmaz. Zira ucub, ileri derecede bir ahmaklıktır ki, sahibine nereye gideceğini unutturup şaşkınlık verdiğinden, kibir ve gurur uçurumuna düşürür.
Bilinmelidir ki, bir kimse, kendisini beğenmesine sebep olabilecek şeylerden uzak durmazsa, elbette ucub uçurumuna yuvarlanır. Bu sebeplerin en kuvvetlisi, yağcılığı kendine meslek edinerek büyük insanlara yaklaşan ve bunu maksatlarına kavuşma sebebi yapan yalancı medih (övgü)leridir.
Çünkü insanın nefsi dâima medih duymaya meyilli ve isteklidir. Ancak, medihde aşırılık olursa, bu yalan ve yağcılık olur.
Peygamber Efendimiz (sallallâhü aleyhi ve sellem), medih ve yağcılığı duymaktan nehyedip buyururlar ki.
“Siz çokça medih duymaktan kaçının! Zira çok övmek boğazlamaktır.” Yani bir hayvan kesildiği anda helak olduğu gibi, aşırı övgüye kulak tutup aldanan kimse de helâke düşer
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder