Rasülullah Sallallâhû Aleyhi ve Sellem Efendimiz Buyurdu ki; Cebrâil Aleyhisselâm; Allahû Teâlâ Beni Yaratınca, On Sekiz Bin Yıl Arş’ın Altında Tuttu. Sonra:
▬ “Ey Cebrâil!”
Buyurdu.
▬ “Emret Yâ Rabbi...”
Dedim.
▬ “Ben Kimim?”
Buyurdu.
▬ “Sen Vâhid, Kahhâr, Azîz, Gaffâr Olan Allah’sın...”
Dedim. Bundan Sonra On Sekiz Bin Yıl Daha Tuttu. Sonra:
▬ “Ey Cebrâil! Ben Kimim!”
Buyurdu.
▬ “Sen; Benim Yaratıcım, Rızk Vericim, Hayat Vericim, Öldürücüm ve Tekrar Dirilticimsin...”
Dedim. Allahû Teâlâ Hazretleri:
▬ “Doğru Söyledin Ey Cebrâil, Ben Senin Dediğin Gibiyim...”
Buyurdu.
▬ “Yâ Rabbi... Benden Önce Hiçbir Kul Yarattın mı?”
Dedim.
▬ “Yarattım... Ey Cebrâil, Önüne Bak!”
Buyurdu. Önüme Baktım, Bir Nûr Gördüm. Güzelliği Gözümü Kamaştırıyordu. Sağında, Solunda, Önünde, Arkasında da Birer Nûr Gördüm.
▬ “Yâ Rabbi... O Kimin Nûrudur?”
Dedim.
▬ “O Benim Habîbimin, Sâfîmin, Nebîmin ve İnsanlardan Seçtiğimin Nûrudur. Önce Onu, Sonra Seni Yarattım. Arş’ı, Kürsî’yi, Levh’i, Kalem’i, Gökleri ve Yeri, Bu Dünyâyı, Öbür Dünyâyı Onun İçin Yarattım. Onun İsmi Muhammed’dir...”
(Sallallâhû Aleyhi ve Sellem) Buyurdu.
▬ “Yâ Rabbi... Etrâfındaki Öbür Nûrlar Nedir?”
Dedim.
▬ “Onlar Onun En Sevgili Dört Ashâbının, Dört Büyük Hâlîfesi Ebû Bekr, Ömer, Osman ve Ali’nin Nûrlarıdır...”
(Radiyallâhû Anhüm) Buyurdu.
▬ “Yâ Rabbi... Onu Bütün Mahlûkâtının Üzerine Böyle Üstün mü Kıldın?”
Dedim.
▬ “Evet Ey Cebrâil, Bu Sadece Dünyâdaki Üstünlüğüdür. Kıyâmet Günü Olunca, Onları Cennetime Koyarım, Onlara Kendi Dîdârımı Görmelerini İkrâm Ederim. Onları, Onları Sevenleri, Onları Sevenleri Sevenleri Cennete Koyarım. Ben Çok Cömerdim, Pek Kerîmim!”
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder