İbn-İ Mes’ud (r.a), Ebu Cehİl’İn kIlIcInI alarak başInI kestİ. BaşI pek büyük ve ağIrdI. sürüyerek RasülullahIn yanIna vardI.

Ehl-i Sünnet Hanefi .................. Ashab-ı Kiram'ın Gayreti . Sure-i Rahman nazil olduğunda Peygamber Efendimiz(s.av); -Bunu Kureyşe kim okur?diye sordular. Ashab’dan öne çıkan olmayınca, İbn-i Mes’ud (r.a) Ashab-ı Kiramın zayıf cüsselilerinden olmasına rağmen –Ben okurum Ya Rasulallah! dedi. İbn-i Mes’ud (r.a) Kureyş kafirlerinin Kabe etrafında toplandıklarını görünce gidip Rahman Sure-i celilesini okumaya başladı. Ebu Cehil gelip İbn-i Mes’ud’a vurdu,kulağını kanattı. Rasulullah,İbn-i Mes’ud’un ağlayarak döndüğünü görünce üzüldü. Bu sıra Cebrail(a.s) gülerek Rasulullaha geldi.Rasülullah(s.a.v): ”İbn-i Mes’ud ağlarken sen nasıl gülersin” buyurunca, Cebrail(a.s) ”Niçin güldüğümü sonra anlarsın Ya Rasulallah” dedi. Bedir gazasında, İbn-i Mes’ud(r.a),Peygamber Efendimizden (s.av) cihad için izin istedi. Rasülullah; ”Mızrağını al,müşriklerin yaralı olanlarından ruhu hala çıkmamış olanları vur, senin için mücahidlerin sevabı vardır.” buyurdu. İbn-i Mes’ud harp meydanında dolaşırken Ebu Cehil'i yaralı olarak buldu ve onun göğsüne çıkarak sakalından tuttu ve; ”Ey Allah’ın düşmanı! Allah seni zelil ve hakir kıldı değil mi?”dedi. O, ”Ey, koyun çobanı! Sen çetin ve ulaşılması güç olan bir yere çıkmışsın!”dedi. İbn-i Mes’ud(r.a); ”İslam üstündür, ona üstün gelinmez, bugün zafer islam’ın’dır.” Cevabını alınca “Benim için en ağır gelen şey,beni senin öldürmüş olmandır! Sahibine (Rasülullaha) söyle,ölümümde ve hayatımda ondan daha çok sevmediğim kimse yoktur.”dedi. İbn-i Mes’ud (r.a), Ebu Cehil’in kılıcını alarak başını kesti. Başı pek büyük ve ağırdı. Kaldıramadığından kulağını delerek ip bağladı ve sürüyerek Rasülullahın yanına vardı. Cebrail(a.s) gülerek Rasülullaha geldi ve; ”Ya Muhammed (s.a.v),kulak kulakla (kısas olundu), baş ise ziyadedir.İşte buna gülmüştüm.”