......... Anne ve babanın, hayatta iken evlatlarına mal verme mecburiyeti yoktur. Şayet malının bir kısmını evlatlarına hayatta iken “hibe-bağış” atiyye yapmak istiyor ise ulemanın verdiği fetva şöyledir: “Kız, erkek, evli, bekâr, dul, zengin, fakir, hasta, sakat, engelli, sağlam evlatları arasında hiçbir fark gözetmeksizin bire bir mal vermesi tavsiye edilmektedir.” Müftabih olan, geçerli olan fetva da budur. İmamı Azam Ebu Hanife, İmamı Ebu Yusuf ve diğer müçtehit ulemanın kahir ekserisinin fetvası bu yönde kız, erkek 1’e 1 (bire bir) mal verilmesi, hibe, bağış yapılmasıdır.......https://insanvehayat.com/evlatlarina-mal-verme/
20 Mart 2022 Pazar
H.Ş : Ramazan-ı Şerif ayında günah işlemeyi terk eden kimsenin, Allah-ü teâlâ on bir aylık günahlarını mağfiret eder.
"En büyük keramet, istikâmet (EHL-İ SÜNNET) üzere olmaktır. Zira kerametler gelir geçer, kalıcı olan istikâmettir.
Bir Sahabe-i Kiram -İbn-i Abbas- mescidde itikafta iken başka bir zat ki o zat yeni azat olmuş mahzun, sıkıntılı bir şekilde mescide o Sahabe-i Kiram’ın yanına geliyor. İtikaftaki Sahabe-i Kiram: “Hayrola, ne oldu? Seni sıkıntılı görüyorum. Neden kederlisin, üzüntülüsün?” diyor. O da: “Köle idim, yeni azat oldum fakat beni azat eden zata ödeyecek herhangi bir imkanım yok” deyince, Sahabe-i Kiram da o zatın sıkıntısını gidermek için hemen toparlanıp mescidden çıkmak üzere adım atıyor ve “Yürü gidelim” diyor. O zat da: “Ama sen itikaftasın, herhalde unuttun” deyince o Sahabe-i Kiram: “Hayır, unutmadım! Rasülüllah (s.a.v)’den duydum ki bir Müslüman kardeşinin hacetini giderene 10 itikaf sevabı var buyurdu. Ben burada bir itikaf yapıyorum, halbuki 10 itikaf sevabı alacağım” buyuruyor. Yine bir Hadis-i Şerif’te Rasülüllah (s.a.v) itikafın ne demek olduğunu beyan için şöyle buyurmuşlar: “İtikaf yapan bir müslüman kimse ile cehennem arasına 3 hendek açılır. Her bir hendek arası doğu ile batı arası kadardır.” Yani cehennemden o kadar uzaklaşır.
Müslüman kişinin verdiği sadaka:
Ömrünü uzatır,
Kötü ölümü önler ve
Allah onunla övünme ve kibir duygusunu giderir.
*
Resûlullah Efendimiz (s.a.v)
Enes ibni Mâlik (RA) anlatıyor: “Hazreti Peygamber (SAV) Medine sokaklarının birinden geçip gittiğinde, onun misk gibi muhteşem kokusu etrafa yayılır ve hemen fark edilir, halk oradan Rasûlullâh (SAV)in geçtiğini söylerdi. Bizler Peygamber Efendimiz (SAV)in gelişini kokusunun güzelliğinden bilirdik.”
Câbir ibni Semüre (RA), Peygamber Efendimiz (SAV)in beden-i şerîfinin eşsiz güzelliğini ve mucizevî kokusunu şu sözleri ile ifade buyurmuştur: “Nebî (SAV), kendisini karşılayan çocukların yanaklarını birer birer okşuyordu. Sıra bana gelince, benim de yanağımı okşadı. Mübarek eli yanağıma değdiğinde öyle serindi ve o kadar güzel kokuyordu ki, sanki o güzel ellerini koku satan adamın sandukasına daldırıp çıkarmış gibiydi.”
Efendimiz (SAV) bir sokağı teşrif edip geçtiğinde, vücudundaki o mucize koku oraya siner, ardından o sokağa giren biri, Peygamber Efendimiz (SAV)in oradan geçtiğini anlardı.”
Utbe ibni Ferkâd (RA)ın eşi Ümmü Âsım (RA) şöyle anlatmıştır:
“Utbe (RA)ın dört eşi vardı. Her biri koku sürünme hassasiyetine sahipti. Utbe (RA) ise güzel koku sürünmediği hâlde bütün hanımlarından daha güzel kokardı. İnsanlar da onun çok güzel koktuğunu söylerlerdi. Ümmü Âsım (RA) bir gün kocasına: ‘Biz güzel kokmak için elimizden gelen her şeyi yapıyoruz fakat sen güzel koku kullanmadığın hâlde hepimizden güzel kokuyorsun, bunun sebebi nedir?’ diye sordu. O da: ‘Vücudumda şiddetli bir kaşıntı vardı, ben de bu şikâyetimi Peygamber Efendimiz (SAV)e anlatmıştım. Bana elbiselerimi çıkarmamı söyledi. Ben de mahrem yerlerimi örterek elbiselerimi çıkardım ve huzurunda oturdum. Peygamber Efendimiz (SAV) mübârek ellerine tükürdü, sonra da sırtıma ve karnıma sürüverdi. O gün, bu gündür, bende güzel bir koku meydana geldi.’ diye cevap verdi.”
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)