Enes ibni Mâlik (RA) anlatıyor: “Hazreti Peygamber (SAV) Medine sokaklarının birinden geçip gittiğinde, onun misk gibi muhteşem kokusu etrafa yayılır ve hemen fark edilir, halk oradan Rasûlullâh (SAV)in geçtiğini söylerdi. Bizler Peygamber Efendimiz (SAV)in gelişini kokusunun güzelliğinden bilirdik.”

Câbir ibni Semüre (RA), Peygamber Efendimiz (SAV)in beden-i şerîfinin eşsiz güzelliğini ve mucizevî kokusunu şu sözleri ile ifade buyurmuştur: “Nebî (SAV), kendisini karşılayan çocukların yanaklarını birer birer okşuyordu. Sıra bana gelince, benim de yanağımı okşadı. Mübarek eli yanağıma değdiğinde öyle serindi ve o kadar güzel kokuyordu ki, sanki o güzel ellerini koku satan adamın sandukasına daldırıp çıkarmış gibiydi.”

Efendimiz (SAV) bir sokağı teşrif edip geçtiğinde, vücudundaki o mucize koku oraya siner, ardından o sokağa giren biri, Peygamber Efendimiz (SAV)in oradan geçtiğini anlardı.”

Utbe ibni Ferkâd (RA)ın eşi Ümmü Âsım (RA) şöyle anlatmıştır:

“Utbe (RA)ın dört eşi vardı. Her biri koku sürünme hassasiyetine sahipti. Utbe (RA) ise güzel koku sürünmediği hâlde bütün hanımlarından daha güzel kokardı. İnsanlar da onun çok güzel koktuğunu söylerlerdi. Ümmü Âsım (RA) bir gün kocasına: ‘Biz güzel kokmak için elimizden gelen her şeyi yapıyoruz fakat sen güzel koku kullanmadığın hâlde hepimizden güzel kokuyorsun, bunun sebebi nedir?’ diye sordu. O da: ‘Vücudumda şiddetli bir kaşıntı vardı, ben de bu şikâyetimi Peygamber Efendimiz (SAV)e anlatmıştım. Bana elbiselerimi çıkarmamı söyledi. Ben de mahrem yerlerimi örterek elbiselerimi çıkardım ve huzurunda oturdum. Peygamber Efendimiz (SAV) mübârek ellerine tükürdü, sonra da sırtıma ve karnıma sürüverdi. O gün, bu gündür, bende güzel bir koku meydana geldi.’ diye cevap verdi.”