EVLAT HAKLARI Çocukların terbiyesinde anne ve babanın dikkat etmesi lâzım gelen bazı husûslar şunlardır: Dinimizin emrettiği doğruluk ve adalet gibi güzel edep ve terbiye, çocuğa verilmeli, çocuk hayırlı işleri yapmaya alıştırılmalıdır. Çocukların, ahlâkı bozuk kimselerle arkadaşlık etmesine mâni olunmalı, onlardan uzak durması temin edilmelidir. Çünkü küçük yaştaki çocuk, kolaylıkla şekil verilebilen balmumu gibidir. Çocuğa dinimizin güzel gördüğü işler daima güzel gösterilmeli; dinimizce kötü, hakîr görülen işler ve bunlara rıza göstermek de çirkin gösterilmelidir.

Çocuğa, yeme ve içmeye aşırı düşkün olmaması öğretilmeli, yeme-içme husûsunda ölçülü hareket etme alışkanlığı kazandırılmalıdır. Çocuk, gündüzleri çok uyutulmamalıdır. Zira gündüz uykusu, insana tembellik verir. Çocuğa, gerek sözlerinde ve gerek işlerinde daima ağırbaşlı olmayı öğretmelidir. Çocuklara, kendi akranlarına karşı üstünlük taslamaması, onlara kaba davranmaması ve kötü söz söylememesi tenbih edilmelidir. Paraya düşkün olmaktan sakındırılmalıdır. Çocuklar akrabaları ile tanıştırılmalı, sıla-i rahme (yakınları ziyarete) alıştırılmalıdır. Dinimizin emirleri öğretilmeli, ibadetleri çocukla birlikte yaparak onu da en güzel şekilde yapmaya alıştırmalıdır. Âlimler şöyle demişlerdir: “İnsanın saadet sebeplerinden birisi de, kendisine henüz çocukluk devresinde iken dinin hükümlerini yerine getirme alışkanlığı kazandırılmasıdır. Bu çocuk, büyüyüp kendisine dinin emirlerini yapması bildirildiğinde onları kolayca kabullenir ve önceden alışmış olacağından vazifelerini yerine getirme husûsunda gayreti artar.”