Allahu Teâlâ (c.c) dört kimseyi dört şey için delil sayar, huccet tutar: 1- Zenginlere Süleyman Peygamber (a.s) Delil Getirilir:Zengin der ki:– Zenginlik, beni sana ibadetten aldı. Allahu Teâlâ (c.c) şöyle buyurur:–Sen Süleyman’dan daha zengin biri değildin. Ama zenginliği onu ibadetimden almadı. 2- Kölelere Yusuf Peygamber (a.s) Örnek Gösterilir:Köle der ki:– Ben köleydim. Bu kölelik sana ibadete engel oldu. Allahu Teâlâ (c.c) şöyle buyurur:– Yusuf da köle oldu. Ama kölelik onu bana ibadet etmekten almadı.. 3- Fakirlere İsa Peygamber (a.s) Örnek Gösterilir: Fakir der ki:– İhtiyacım sana ibadetten beni aldı..Allahu Teâlâ (c.c) sorar:– Sen mi daha çok muhtaçtın yoksa İsa mı? Fakirliği, İsa’yı bana ibadetten almadı.. 4- Hastalara Eyyûb Peygamber (a.s) Örnek Gösterilir: Hasta der ki:– Hastalık beni sana ibadetten aldı..Allahu Teâlâ (c.c) sorar:– Senin hastalığın mı zordu yoksa Eyyûb’ün hastalığı mı? Hastalığı, onu bana ibadetten almadı..Kısaca ifade etmek gerekirse, Allah (c.c) katında hiç kimsenin beyan edecek bir özrü kalmaz. Tembîhü’l- Gâfilîn / Ebu’l-Leys Semerkandî..ihya.