Harun Reşid ölüm yatağında iken kardeşlerine: "Defnedileceğim kabri görmek istiyorum" dedi.
Kardeşleri onu kabre kadar götürdüler. Harun Reşid, kabre bakarak ağladı. Sonra çevresindeki insanlara yönelerek Hâkka Sûresi'nin 28 ve 29. âyet-i kerîmelerini okudu:
مَٓا اَغْنٰى عَنّ۪ي مَالِيَهْۚ هَلَكَ عَنّ۪ي سُلْطَانِيَهْۚ
"Malım bana hiç fayda sağlamadı; güç ve saltanatım elimden çıkıp gitti."
Bu âyetleri okuduktan sonra başını sema'ya kaldırdı ve ağlayarak şunları söyledi:
•Ey mülkü yok olmayan Allah'ım! Mülkü yok olup gidene merhamet et.
Ey Müslümanlar! Bizler de şunu bilelim ki:
•Gece ne kadar uzun olursa olsun, fecrin doğması kaçınılmazdır.
•Ömür de ne kadar uzun olursa olsun, kabre girmek kaçınılmazdır.rabbim imanla kur'anla gidebilmeyi nasip eylesin Amin
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder