Şeytanu (a.l.), İnsanın azaba uğramasına sebep olur. Fakat kul, Hz. Allahın emirlerini ya-
par ve yasaklarından kaçarsa iblis ondan uzak-
laşır, ona yaklaşamaz.
Böylece kul, kalkan ile düşmanın silahın-
dan kurtulan kimse gibi, şeytanın hile ve fitne-
sinden kurtulur.
Hz. Allah nereden yiyip nereden içtiğine dik
kat etmeyeni, hangi kapıdan cehenneme girdire
ceğine bakmaz. Kul bunlara dikkat ederse şey-
tan ondan ümidini keser. Allahü Teala'nın rah-
meti ve inayetiyle (yardımıyla) sahili-selamete erer.
Kul bunları yapmaz da "Haram helal ver Allahım garip kulun yer Allahım" felsefesi ile hareket ederek haramı helalı karıştırırsa, iblis daima onu takip edip kalbine ve letaifine vesve-
se vermeye başlar, onun en yakın dostu ve arka
daşı olur.
Ayet'i-celilede: "Ve her kim Rahmanın zikrin
den gaflette bulunur, Rabbisine kulluğu terk ederse, biz ona şeytanı musallat ederiz. Artık o
habis ona arkadaştır. (Zuhruf s.ayet 36) buyu-
rulmuştur.
Şeytanu (a.l.) bazan insana namazda ves-
vese verir, bazende nefsin hoşuna giden boş
vaadlerde bulunur, hayırlara koşmasına, sünnet ve vavibleri işlemesine, farz ve nafile ibadetleri-
ni yapmasına mani olur.
Böylece hem dünya hem ahireti ziyana (zarara) uğrar da akibet kıyamette şeytanla beraber haşrolunur.
Şayet son nefeste imanını muhafaza ede-
mezse kıyamet gününde şeytan, firavun,Haman
ve Karunla beraber (neuzu billah) ebedi olarak
cehennemde mahbus kalır.
Ebedi hayatımızın yegane sermayesi olan
imanımızı kaybetmekten, gizli ve aşikar her halü-karda Cin ve İnsan şeytanlarına tabi olmak
tan Rabbimize sığınırız.
[RUHUL-BEYAN TEFSİRİ]
Alıntı,Necmi gürses
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder