Zemzem Lisan-ı Kıpti de “Akma dur akma” demek olduğu “Âhireti Lügati”nde gösterilmiştir. Zemzem ile ekmeksiz olarak bir çok günler hatta bir çok seneler yaşayanlar ve beslenenler olduğu rivayet-i sahihalar arasında zikredilmektedir. Bunlardan en yakını bugün Medine-i Münevvere’de mühürcü Fehmi Efendi ismiyle maruf bir zat-ı şerifin halidir. O zat hicreti esnasında parasız ve pulsuz kaldığı devirlerde halini kimseye arz edemeyip acıktıkça zemzem kuyusunun başına gider, doyuncaya kadar içermiş. Bu suretle açlığı gider ve rahatlanır olduğu bizzat kendisinden dinlemiştik.
Zemzem hakkında lehde ve aleyhde yazılan birçok yazılar varsa da aleyhde yazılan sözlerin hiç birisine iltifat etmemek lazımdır. Çünkü zemzem aleyhinde hiçbir müminin kalemi yazı yazamaz. Yazanlar muhakkak ve muhakkak ihlassız münafıklardır ki, bunların sözlerine ve yazılarına itibar edilmez. Bu yazılar onların aleyhine birer hüccet olarak yarın ruz-ı kıyamette boyunlarına asılsa gerektir. Zemzemin lehinde yazan müminlerin ise yazdıkları medhiyeler zemzem hakkında kafi değildir. Nasıl ki Rasûlü Ekrem’i medh etmeğe kimsenin gücü yetmemiştir, zemzemi medhe de kimsenin gücü yetmeyecektir. Zira zemzem ahiretteki kevser havzından daha efdaldir. Çünkü Cibril (Aleyhisselâm) Cenab-ı Peygamber Efendimizin kalb-i saadetlerini zemzem suyu ile yıkamışlardır. Zira bütün yer ve gökteki yani ahiretteki suların en efdali zemzem suyudur. Zemzem suyu dört kaynaktan gelen suların toplandığı bir kuyudur, en efdali Hacer-i Esved tarafındaki köşeden gelen gayet tatlı bir sudur. O kadar Müslümanlar yıkanır, memleketlerine varil varil taşırlar, buna rağman zemzem ne azalır, ne de tükenir Sallallâhü aleyhi ve sellem hazretleri de Ehl-i Medine’ye hediye olarak zemzem götürürlermiş.
(Hadislerle Nasihatler, c.1, Mehmed Zahid Kotku)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder