BİR’İ BİN SAYILAN SALAVÂT .......Garibin biri rüyada Rasûlallah’ı (s.a.v.) görüyor. Çok fakir ve o günlerde darda olan bu garip, Rasûlüllah’a halini arz edip, yalvarıyor. Rasûlüllah Efendimiz ona, meşhur Türk Sultanı Gazneli Mahmud’un huzuruna çıkmasını, halini arz etmesini emrediyor. Garip, Rasûlüllah’a soruyor: “Ya Rasûlellah! Eğer Gazneli senin beni gönderdiğini inkâr ederse, ona ne diyeceğim?” diyor. Rasûlüllah Efendimiz de, “Her akşam yatarken üç bin (3000), her sabah kalktığında da üç bin (3000) salât u selam okuduğunu ve o salât u selamların bana ulaştığını söyleyeceksin” buyuruyor. Garip, Gazneli Mahmud’un huzuruna çıkarak, “Size Rasûlüllah Efendimizin selamı var” deyince, Gazneli heyecanlandı ve, “Ale’r-re’si ve’l-ayn” diyerek ayağa fırladı. Yani başım gözüm üstüne, dedi. Garip devam etti: “Benim bin (1000) dirhem borcum var, onu ödeyemiyorum. Rasûlüllah (s.a.v.) Sultan Mahmud’a git, ödesin buyurdu. Ben de ya Rasûlellah Sultan Mahmud benim sözüme inanmazsa, benden alamet isterse ne diyeyim dedim. Rasûlüllah da senin akşam yatarken üç bin (3000), sabah kalktığında da üç bin (3000) salât u selam okuduğunu… Ve o salât u selamların kendisine ulaştığını, alamet olarak söyledi” deyince, Sultan Mahmud gözyaşlarına boğuldu ve adamın sözünü tasdik etti… Ona bin (1000) dirhem borcu için, bin (1000) dirhem de Rasûlüllah’tan selam getirdiği için harçlık verdi. Yanındaki devlet ricâli (adamları), “Nasıl bu adamın sözünü tasdik ediyorsunuz… Siz gece boyu hiç uyumadan salât u selam okusanız, yine sabaha kadar üç bin salât u selam okuyamazsınız. Kaldı ki siz, gece-gündüz bizimle berabersiniz. Biz böyle bir şeye şahit olmadık” dediler. Gazneli Mahmud, “Ben âlimlerden işittim ki; kim, “Allâhümme salli alâ seyyidinâ Muhammedin ma’htelefe’l-melevâni ve teâkabe’l-asrâni ve kerrare’l-cedîdâni ve’s-takbele’l-ferkadâni ve belliğ rûhahuu ve ervâha ehli beytihî minna’t-tehıyyete ve’s-selâme” salavatını bir kere okursa, bin (1000) defa okumuş sevabını alır. Ben de her gece yatmadan üç kere, sabah kalkınca da üç kere mutlaka bu salavatı okurum. Ne mutlu bana! Demek ki okuduğum salât u selamlarım Allah’ın Rasûlüne ulaşıyor, bana bundan büyük müjde mi olur?” dedi.... Harputî, Abdullatif, S. 56.