Reyhan; kokusuyla mest eden, şiirlere konu olan, insana rahatlık ve ferahlık veren, aynı zamanda Kuran’ı Kerim’de ve Hadis-i Şeriflerde de anılan bir bitkidir. Kuranı Kerim’de: “Yapraklı daneler ve hoş kokulu reyhan vardır” (Rahman sûresi / 12) “Ona rahatlık, güzel kokulu reyhan ve Naîm cenneti vardır” (Vâkıa sûresi / 89) buyurulmaktadır. Ebû Osman en Nehdî (r.a) anlatıyor: “Resûlullah (a.s) buyurdular ki: “Sizden birine reyhan sunulduğu takdirde onu reddetmesin, zira o cennetten çıkmadır.”[1] Reyhan aynı zamanda geleneksel tıpta da kullanılan bir bitkidir. Deri, mide, bağırsak ve mesaneyi temizler. Koklanırsa, baş ağrısını, çiğnenirse susuzluğu giderir. Gözü parlatır, kalbi kuvvetlendirir. Migren, baş dönmesi, sara ve uykusuzluğa iyi gelir. Bağırsak kurtlarını döker. Pilava, yemeklere, çorbalara, yoğurt ve ayrana katılır, çay ile birlikte demlenebilir. [2] Bir çok kültürde özel bir yere sahip olan reyhan bitkisi özellikle Türkistan’da çok kullanılıyor. Türkistanlı kadınlar reyhanı çiğner, saçlarına ve kulak arkasına takar; beşiklere asar; tüm yemeklere ve içeceklere katarlarmış. Eskiden Hristiyanlar ise ölülerini defnederken tabuta reyhan koyarlarmış. Reyhanın her türlüsü akla gelirdi belki ama şerbeti eminiz ki şimdiye dek duymadınız. Umarız beğenirsiniz. Şimdiden afiyet, şifa olsun. REYHAN ŞERBETİ İÇİN: Malzemeler: 1 demet reyhan (kuru reyhanda olabilir) 4-5 yemek kaşığı kaya şekeri (Damak zevkinize göre artırabilirsiniz.) Yarım limon suyu 3-4 tane karanfil 1 tane çubuk tarçın 1,5 litre su Tarif: 1. Reyhan sudan geçirilip, bir tencereye alınır. 2. Üzerine şeker, limon suyu, tarçın, karanfil ve kaynar su eklenerek ağzı kapalı olarak 20-25 dk bekletilir. 3. Daha sonra şerbet tahta bir kaşıkla karıştırılarak malzemelerin özdeşleşmesi sağlanır. 4. Bir sürahiye süzülüp, buzdolabına alınır. Soğuyunca servis edilir. Not: Reyhan şerbetine damak zevkinize göre ekstra limon suyu ilave edebilirsiniz. Limon suyu şerbete çok yakışıyor. Dilerseniz şerbetin içine ince dilimlenmiş limonla ikram edebilirsiniz. [1] [Tirmizî, Edeb 37, (2792).] [2] Aidin Salih, Gerçek Tıp – Yitik Şifanın İzinde