VÂKIA SÛRESİ’NİN ESRÂRI Osman bin Affan (radıyallâhü anh), Abdullah ibn-i Mesûd Hazretlerini ziyâret etmiş ve onu ölüme götüren hastalığında aralarında şu konuşma geçmişti: Hazret-i Osman (radıyallâhü anh): “Bir şikâyetin var mı?” diye sordu. İbn-i Mesûd (radıyallâhu anh): “Günahlarımdan şikâyetçiyim.” “İstediğin bir şey var mı?” “Rabbimin rahmetini istiyorum.” “Senin için bir doktor çağırmamı ister misin?” “Bana hastalığı veren zaten doktordur.” (Yani Allâhü Teâlâ’dır.) “Sana tahsis edilen maaşın verilmesini emredeyim mi?” “Hayatta iken almadığım şeye ölüm ânında da ihtiyacım yoktur.” “Kızların için verilmeye devam etsin bari.” “Kızlarımın fakîr düşmesinden mi korkuyorsun? Ben ümit ediyorum ki onlara ebedî olarak fakirlik isâbet etmez. Muhakkak ben kızlarıma her gece Vâkıa Sûresi’ni okumalarını emrettim. Çünkü Resûlullah Efendimizin (sallallâhü aleyhi ve sellem) şöyle buyurduğunu işitmiştim: “Kim Vâkıa Sûresi’ni her gece okursa ona ebedî olarak fakirlik isâbet etmez.” (Mirkâtü’l-Mefâtîh)