Efendimiz (S.A.V.) de güzel Kur’ânımızı güzel okuyan oldu mu onu huşû ile dinlerdi. Güzel Kur’anımızı güzel okuma hususunda Eshâbı Kiramın önde gelenlerden İbn-i Mes’ud (R.A) anlatıyor. “Bir gün Rasulullah (S.A.V) : “Ya İbn-i Mes’ud benim için Kur’an-ı Kerim okur musun?” dedi. Ben de “ Ey Allah’ın Rasûlü o Kur’ân-ı Kerim size nâzil oluyor, ben onu sizin huzurunuzda nasıl okuyayım?” dedim. Efendimiz (S.A.V.) “Ya İbn-i Mes’ud ben onu başkasından duymayı da çok severim, biraz okuyuver.” Buyurdular. Bende Nisâ Suresinden okumaya başladım. MEÂLİ: Her bir ümmetten bir şahit getirdiğimiz ve seni de onlara şahit olarak gösterdiğimiz zaman halleri nice olacak ? (Nisa Suresi Ayet 41). Âyetine geldim ve bu âyeti de okudum. Bana “Ya İbn-i Mes’ud bu kadar kâfi” dedi. Okumayı bıraktım, baktım ki iki gözü iki çeşme olmuş mübârek gözlerinden dökülen yaşlar âdeta sakalı şerifini ve elbisesini ıslatıyordu.” (İmanın Şubeleri Sh.106)

Allah dostlarından Sâlih-i Merri Hz.leri diyor ki “Rüyamda Kur’ân-ı Kerimi Rasûlü Ekremin huzurunda hatmettim. Rasûlü Ekrem (S.A.V.) : “Ya Sâlih! Kur’ân-ı okudun, fakat gözyaşın hani” buyurdular. (İhya C1 Sh. 785)

Hasan Bozkurt

1 saat ·