OTUZ İKİ FARZI BİLİP İNANMAK FARZ-I AYINDIR Otuz iki farzı ve dînin zarûrî meselelerini bilip inanmak herkese farz-ı ayındır. Dînin zarûrî meselelerinin en büyük rüknü, îmânın şartlarıdır. Bunlarda şüphe câiz değildir. Zîrâ şüphe olan yerde îmân bulunmaz. Çocukluğundan itibaren dünya işleri ile meşgul olup dînine âit îmân ve amel bilgilerini öğrenmeye vakit ayıramayanlar -Allah muhâfaza- bu cehâletle âhirete giderlerse cehenneme müstehak olurlar. Bu sebeple bütün mükellef erkek ve kadın otuz iki farzı, evvela îmânın şartlarını öğrenip evlatlarına ve mesul olduğu kimselere de öğretmelidir. Zîrâ îmân olmayınca amelin faydası olmaz. Otuz iki farz şunlardır: Îmânın şartları: 1- Allâh’ın varlığına ve birliğine 2- Meleklerine 3- Kitaplarına 4- Peygamberlerine 5- Âhiret gününe 6- Kadere; hayır ve şerrin Allâhü Teâlâ’nın takdiri ile olduğuna inanmak. İslâm’ın şartları: 1- Kelime-i şehâdet getirmek 2- Namaz kılmak, 3- Oruç tutmak 4- Zekât vermek 5- Haccetmek. Guslün farzları: 1- Ağza su vermek 2- Burna su vermek 3- (Hiç kuru yer kalmayacak şekilde) bütün bedeni yıkamak. Abdestin farzları: 1- Yüzünü yıkamak 2- Kollarını (dirsekleriyle beraber) yıkamak 3- Başının dörtte birini meshetmek 4- Ayaklarını (topuklarıyla beraber) yıkamak. Teyemmümün farzları: 1- Niyet etmek 2- Ellerini toprağa vurup yüzünü meshettikten sonra tekrar toprağa vurup kollarını meshetmek. Namazın farzları: Namazın dışında olanlar: 1- Hadesten tahâret (Abdesti yoksa abdest almak, cünüp ise gusletmek) 2- Necâsetten tahâret (Vücudunu, elbisesini ve namaz kıldığı yeri necâsetten temizlemek) 3- Setr-i avret (Namaz kılarken vücudunda örtmesi icap eden yerleri örtmek) 4- İstikbâl-i Kıble (Kâ’be’ye dönmek) 5- Vakit 6- Niyet. Namazın içinde olanlar: 1- İftitah tekbîri (Namaza Allâhü ekber ile başlamak) 2- Kıyâm (ayakta durmak) 3- Kırâat (Kur’ân-ı Kerîm okumak) 4- Rükû 5- Secde 6- Kâde-i ahîre (Son oturuş).

MEZHEB

Mezheb, büyük din müctehidlerinin edille-i şer’iyyeden çıkardıkları meseleler ve hükümler topluluğudur.

Peygamberimiz (s.a.v.) hayatta iken Müslümanlar her türlü meselelerini Peygamberimizden, ondan sonra ise Sahâbe-i Kirâm’ın büyüklerinden öğreniyorlardı. Mezheb imamları, dînî meseleleri Sahâbe-i Kirâm’dan ve tâbiînden öğrenmişler ve bunları bir araya toplamışlardır. Âyet-i kerîme, hadîs-i şerîf ve icmâda bulunmayan hususlarda kıyas ve ictihad yoluyla hükümler çıkarmışlar ve böylece mezhepler meydana gelmiştir.

İtikatta ve amelde hak mezheb; Ehl-i Sünnet ve Cemâat Mezhebi’dir. Bu da Peygamberimizin ve ashâbının îtikad (inanç) ve ameli üzere olanların mezhebidir.

Ehl-i Sünnet ve Cemâat Mezhebi’nin itikatta imamları ikidir:

İmam Ebû Mansûr Muhammed Mâtürîdî Hazretleri, H. 280 (M. 894) târihinde Türkistan’da, Semerkand şehrinin Mâtürid köyünde doğmuş ve H. 333 (M. 945) tarihinde Semerkand’da vefât etmiştir.

İmam Ebü’l-Hasen Eş’arî Hazretleri, H. 260 (M. 873) tarihinde Basra’da doğmuş, H. 324 (M. 936) tarihinde Bağdat’ta vefat etmiştir.

Ehl-i Sünnet ve Cemâat’in amelde hak mezhebi dörttür:

1- Hanefî Mezhebi: İmamı, İmâm-ı A’zam Ebû Hanîfe Nu’mân bin Sâbit Hazretleridir. Adı Nu’mân, babasının adı Sâbit’tir. H. 80 (M. 699) tarihinde Kûfe’de doğmuş, H.150 (M. 767) târihinde Bağdat’ta vefat etmiştir.

2- Mâlikî Mezhebi: İmamı, İmam Mâlik bin Enes Hazretleridir. H. 93 (M. 711) tarihinde Medîne-i Münevvere’de doğmuş ve H. 179 (M. 795) târihinde yine Medîne-i Münevvere’de vefat etmiştir.

3- Şâfiî Mezhebi: İmamı, İmam Muhammed bin İdrîs-i Şâfiî Hazretleridir. H. 150 (M. 767) tarihinde Gazze’de doğmuş, H. 204 (M. 820) tarihinde Mısır’da vefat etmiştir.

4- Hanbelî Mezhebi: İmamı, İmam Ahmed bin Hanbel Hazretleridir. H. 164 (M. 780) tarihinde Bağdat’ta doğmuş, H. 240 (M. 855) tarihinde yine Bağdat’ta vefat etmiştir. (Muhtasar İlmihâl, Fazilet Neşriyat)