Ehl-i Sünnet Hanefi ............. Hz.Vahşi ra. müslüman olmuştu ama peygamber efendimizle yüz yüze gelemiyordu… Amcasını şehit etmişti. Nasıl bakardı yüzüne! Mahcup, başı önünde yaşadı. Öyle bir amel işlemem lazım ki beni affetsin, yüzüne bakabilsem derdi... Ve bir gün peygamber olduğunu iddia eden Müseyleme adında birine karşı savaşa çıkılıyordu... Vahşi(r.a.) ''onu ben öldürmeliyim böylece Resulullah’ a karşı mahçupluğum kalmaz ''diye düşünüyordu... Bu savaş çıktığında Peygamberimiz(s.a.v.)vefat etmişti...Nihayet sefere çıkılmıştı. Hiç kimsenin yaklaşamadığı Müseyleme’ye Vahşi çok yaklaşmıştı...Sahabeler 'Vahşi biraz geri gel' diyorlardı... Ama Vahşi Onu öldürmeye kararlıydı...Müseyleme’ye bir hayli yaklaştı ve mızrağını fırlattı... Müseyleme bir anda yere düştü... Hz.Vahşi sevinmeye başladı; Vurdum Onu...Vurdum onu...artık peygamberimi görebilecem...o gül yüzü görebilecem diye seviniyordu... Bir anda ; ‘gördüm onu ’ diye haykırıp yere düştü... Sahabeler başına toplandılar ‘kimi gördün, Vahşi’ diyorlardı…Vahşi de ses yok...Bir zaman sonra vahşi kendine geldi ve koşmaya başladı... Bir yandan da 'gördüm onu o gül yüzü gördüm' diye haykırıyordu... Sahabelerde arkasından koşuyor ‘nereye ya Vahşi’ diyorlardı...Bir an durdu...'Peygamberimizi gördüm ...O gül yüzü gördüm...yanında da...yanında da amcası Hamza vardı...bana tebessüm ettiler..beni affetmiş 'dedi...Koşup Medine'ye gitmek istiyordu... bir an önce kabrine gitmek istiyordu...hıçkıra hıçkıra ağlıyor ve Medine’ye koşuyordu...Evet gelmişti artık kabrin önüne... içeri girdi ve ‘artık o gül yüze bakabileceğimdedi..Ağlıyordu... hemde ne ağlama...arkadaşları onu yalnız bırakmışlardı...Vahşi kabrine bile giremezdi... ‘O gül yüze layık olmadan giremem’ derdi...
artık layıktı... bakabilecekti yüzüne...
artık layıktı... bakabilecekti yüzüne...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder