► Adamın Biri, Geceleri Devamlı Allah’ı Zikrederdi. Bütün Gecesi Zikir Fikir İçinde Geçerdi. Zikir Kalbine Yerleşmiş, Gönlüne Tat Vermişti. Bir Gün Şeytan Bu Adama Yaklaştı ve Ona: ▬ “Böyle Devamlı Allah’ı Zikretmen Ne Zamana Kadar Sürecek? Sen Gece Gündüz, “Allah!” Diyorsun. Peki, Bir Kere Olsun Allah da Sana, “Buyur Kulum!” Dedi mi? Zikrinin Karşılığını Aldın mı? Madem Sana Bir Karşılık Verilmiyor, Sen Bu Kötü Hâlinle ve Kara Yüzünle Ne Zamana Kadar Allah Diyeceksin?” Diye Vesvese Verdi. Bu Vesvese Adama Tesir Etti. Kalbi Karıştı, Onu Gerçek Zannetti. “Demek Ben Allah’ı Zikretmeye Lâyık Bir Kul Değilim? Bana Karşılık Verilmiyor...” Diyerek Zikri Bıraktı ve Uyudu. Gece Rüyâsında Hızır Aleyhisselâm’ı Gördü. Hazreti Hızır Ona: ▬ “Allah’ı Zikretmeyi Niçin Terk Ettin, Zikirden Niçin Pişmanlık Duydun?” Diye Sordu. Adam: ▬ “Ben Sürekli, “Allah, Allah...” Diye Zikrettim. Fakât Bir Gün Olsun Allah’tan, “Buyur Kulum!” Diye Bir Karşılık Duymadım? Ben Bu İşe Lâyık Olmadığımdan ve Allah’ın Kapısından Kovulmaktan Korkuyorum...” Dedi. O Zaman Hızır Aleyhisselâm, Adamı Şöyle Uyardı: ▬ “Senin, “Allah, Allah...” Demen, O’nun, “Buyur Kulum!” Demesidir. O Seni Zikretmese, Sen O’nu Hiç Zikredemezdin. Senin O’na Kavuşma Arzusu ile Amel Edip Çırpınman, O’nun Tarafından Sana Verilmiş Bir Cezbedir. O Seni Sevmese, Kendi Yolunda Koşturmazdı. Senin Allah’tan Korkun ve O’na Duyduğun Aşk, O’nun Sana Lütfüdür. Senin Her, “Yâ Rabbi!” Diye İnleyişinde, O da Sana Yönelir, Seni Dinler ve Karşılık Verir. Allah Bir Kulun Kalbini Bağlarsa, O Kul Allah’ı Zikredemez. Allah Yolunu Açmazsa, Kul Duâ Edemez. Sen Başına Gelen Bir Dert İçinde, “Allah!” Diyorsan, O Sana Kendisini Zikrettirmek İçin Bu Derdi Vermiştir. Gâye, Seni Kendisi ile Meşgul Etmektir. Korkma, “Allah!” De. Zikre ve Duâya Devam Et. Hiçbir Zikir ve Duâ Karşılıksız Kalmaz. Zerre Kadar Bir Amel Dahi Zâyi Olmaz. Allah Firavun’a Mal Verdi, Dert Vermedi. O da Hiç İnleyip Zikretmedi. Allah’ı Zikrettiren Dert, O’nu Unutturan Maldan ve Sıhhatten Daha Hayırlıdır...”

Fatih Kaya

21 Ocak · 

 

Süleyman Efendi Hazretleri, Hiç Kimsenin Dedikodularına ve Kötülemelerine Aldırış Etmeden Hak Bildiği Yolda İlerlemesine Devam Etti.Bir Gün O'na:"Efendim,Falancalar Sizin Aleyhinizde Konuşuyorlar"Dendi.Elhamdülillah! "MÜNAFIK" Olmaktan Kurtulduk.Allah Resulü Başta Olmak Üzere, İslam Büyüklerinin Hepsinin Aleyhinde Konuşulmuştur. Eğer Bizim Aleyhimizde Konuşulmazsa Kendimizden Şüphe Ederdik " Diye Cevap Verdi.