ANA BABAYA İYİLİK Ana babanın, evlâdı üzerinde hakkı çok büyüktür. Ana babaya iyilik yapmak Allâhü Teâlâ katında en makbûl amellerdendir. Hadîs-i şerîfte: “Ana ve babanıza iyilik yapınız ki evlâdınız da size iyilik etsin.” buyurulmuştur. Ana hakkı, baba hakkından büyüktür. Kur’ân-ı Kerîm’de anneye iyilik yapmak sarîhan (açıkça) emrolunmuştur. Peygamberimiz (s.a.v.) de “Cennet, anaların ayakları altındadır” buyurmuşlardır. Ana-babanın haklarından biri, onlara karşı alçak gönüllü olmak, hayatta oldukları müddetçe onlara hizmet etmek ve onların rızâlarını kazanmaktır. Mümin, küçük bir şey de olsa, onların hoşlanmadıkları hiçbir şeyi yapmaz. Konuşurken, onların sesinden yüksek sesle konuşmaz, onlara bağırmaz. Dînen mahzuru olmayan hususlarda, onlara itaat eder. Çünkü Allâhü Teâlâ’nın rızâsı, ana-babanın rızâsında, gazabı da onların kızmasındadır. Ana ve babadan yüz çevirerek “Onlar benim anam babam değil” denilmez. Çünkü böyle demek lânetlenmeyi îcâb eder. Kendi malından ve parasından anası babası için harcar, zîra kişi ana-babasına harcadığı şeylerden hesaba çekilmez. Ana-baba, çocuklarına kötü muâmele ve cefâ ederek onları kendilerine karşı itâatsizliğe sevk etmemelidirler. Çocukların, kendilerine itâat ve iyilik etmesi için onlara yardımcı olmalıdırlar. Evlat, ana-babasına sevgi, şefkat ve merhamet ile bakar. Bu şekilde her bakışı için, ona kabul edilmiş bir hac sevâbı verilir. Evlat, ana-babasının hizmetini bizzat kendisi görmelidir. Onların hizmetlerini başkasına bırakmaz. Ana ve babasını isimleri ile çağırmaz. Kur’ân-ı Kerîm’de zikredildiği gibi “anneciğim, babacığım” diye hitap eder. Kimsenin ana-babasına kötü söz söylememelidir. Çünkü o kimsenin de kendi ana-babasına kötü söz söylemesine sebep olabilir. Yemek, içmek gibi hususlarda ana-babasından önce davranmaz. Onlara keskin, dik ve öfkeli bakışlarla bakmaz. (Şerhu Şir’atü’l-İslâm)

Osman Çelik